سرویس یادداشت هه وال موکریان، «مدیران و کارگزاران جوان، اندیشمندان جوان، فعالان جوان در همه میدانهای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و بین المللی و نیز عرصه های دین و اخلاق و معنویت و عدالت باید شانه های خود را زیر بار مسئولیت دهند، از تجربه ها و عبرتهای گذشته بهره گیرند، نگاه انقلابی و عمل جهادی را به کار بندند و ایران عزیز را الگوی کامل نظام پیشرفته اسلامی بسازند.»
این، بخشی از بیانیه مهم و سترگ گام دوم انقلاب اسلامی است که حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب آن را در ۲۲ بهمن ۱۳۹۷ انتشار داده و خطوط کلی حرکت در دهه پنجم از حیات نظام اسلامی و ورود کشور به گام دوم انقلاب را به روشنی تبیین ساختند.
بیانیه ای که روح آن و لُب مطلب احساس مسئولیت و ورود جوانها به عرصه مدیریت در همه حوزه ها بود. خاصیت این نوع مدیریت، نشاط و شادابی و روحیه استقامت، خستگی ناشناسی، امید و انگیزه است. آنچنان که معظم له به جد توصیه به «نگاه خوش بینانه به آینده» می کنند و مهمترین ظرفیت امیدبخشی کشور را نیروی انسانی مستعد و کارآمد با زیربنای عمیق و اصیل ایمانی و دینی قلمداد می کنند.
در بیان رهبری، توجه جدی آنان که همزاد انقلاب و روزهای پرالتهاب و آشوب آغازین استقرار نظام جمهوری اسلامی هستند. همانها که با روزهای آتش و خون و فریادهای آزادیخواهانه پدرانشان در کوی و برزن از همان نوزادی انس گرفتند، جنگ و دلهره های آن را دیدند، به خون نشستن گاه و بیگاه سرمایه های جوان این سرزمین در دفاع از شرف و عزت و تمامیت ارضی با همه وجود حس کردند و بالیدند و دهه های پرپیچ و خم انقلاب را همراه با این نهال نوپا قد کشیدند و به چلچلی رسیدند.
صاحبان اصلی انقلاب در واقع همینهایند. امروز در مسیری که به گام دوم ا نامیده شد، شانه های تفتیده در کوره روزگار و روحیه ای پتک خورده در سندان تجربه و شکل استوار یافته در توفانهای سهمگین، نخبگان جوان این سرزمین به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب که فرمود انقلاب را «اصلاح» خواهند کرد، کمر به آرایش جدیدی از نظام سیاسی- اداری کشور خواهند بست که جز با تحصیل علم و تجهیز به آگاهی و شعور و زمان شناسی و بصیرت و جسارت خطرپذیری و وارستگی نفس و آزادگی روح ممکن نخواهد بود.
همه آنچه برای ایجاد تحول و به حرکت درآوردن چرخ دنده های پوسیده و زنگ زده یک سیستم فرتوت لازم است با تزریق چاشنی خلاقیت برون رفت از همه تنگناهای اقتصادی و فرهنگی و سیاسی و علمی آنچنانکه در عرصه دفاعی و فناوریهای نوبنیاد ممکن شد، آنچنانکه در عرصه پاندمی بیماریهای مهلک جهانشمول به منصه ظهور رسید، همان اندازه که با ارتش های انفرادی در جای جای جهان و گلوگاههای حیاتی علمی و فناوری و مدیریتی و اقتصادی دارند می درخشند و افتخار کسب می کنند، در همین مرزها جغرافیایی پهناور هم حرفهایی برای گفتن بسیار خواهند داشت.
زودن ساختار فربه و فرسوده و آفت خورده اداری این مرزوبوم هم اراده ای بالادستی می خواهد، هم چالش فراگیر طبقات پایین اجتماعی. باید مدیریت جوان، نه صرفا جوان شناسنامه ای، که جوانِ فکری که تندیسی از امید و آفرینش و پویایی باشد، ابتدا به این باور برسد که «می تواند»؛ زان پس این گفتمان را به فضای عمومی جامعه تزریق کند.
جوانی تنها فرمولی است که در همه حوزه ها آزمایش شده و با کمترین خطا نتیجه داده. فرصت برای اشتباه حتی در حیاتی ترین و استراتژیک ترین کارزارهای این مملکت، در جنگ، زمانی که ۲۰ ساله ها و ۲۵ ساله ها لشگری را فرماندهی می کردند و دنیا را از شعور و جسارت و خلاقیت شان انگشت به دهان می گذاشتند هم فراهم بود. جایی که شاید پلک زدن بی هنگام هم اشتباهی نابخشودنی بود. عرصه مدیریت که به لحاظ حساسیت های امنیتی سهل و ممتنع است.
انبوهی از اشتباه که سهل است، حتی کارشکنی و تخلف و فساد عامدانه هم از سوی مغزهای منجمد و اراده های معطوف به نفس و نفسانیات مصون از حساب کشی لکه های ننگی بر پیکره نظام جمهوری اسلامی است. این سرزمین، این استان، این آوردگاه سیاست،این شهر، این دهه پنجم و این گامی به بلندای منشور حرکتی جدید جمهوری اسلامی، برای ایستادن، درخشیدن غرورمندانه و قدرشناسی از مردمانی که برای حفظ اش سینه خونین سپر کرده اند، جانی تازه می خواهد…
انتهای پیام/
Friday, 1 July , 2022